این آزمایش به تشخیص دیابت قندی کمک مینماید. همچنین برای بررسی مبتلایان به هیپوگلیسمی نیز به کار میرود. هنگامی از آزمایش G.T.T استفاده میشود که مشکوک به دیابت باشیم (رتینوپاتی ، نوروپاتی ، بیماریهای کلیوی تیپ دیابتی) ، اما بدون اطلاعات حاصل از آزمایش GT ملاکهای تشخیص کامل نمیگردند. همچنین در موارد زیر نیز GT توصیه میگردد: بیمارانی که سابقه خانوادگی دارند. بیمارانی که بسیار چاق میباشند. بیمارانی که سابقه عود عفونت دارند. بیمارانی که زخم آنان دیر بهبود مییابد (به ویژه زخم اندام های تحتانی یا پاها). زنانی که سابقه به دنیا آوردن نوزادان بزرگ یا مرده دارند. بیمارانی که گلیکوزوری موقتی یا هیپرگلیسمی در طی بارداری ، یا به دنبال انقارکتوس میوکارد ، جراحی یا استرس داشتهاند. *در آزمایش GT ، توانایی بیمار برای تحمل گلوکز پس از دریافت دوز خوراکی استاندارد گلوکز ، با تعیین سطح گلوکز سرم و ادرار ، قبل از تجویز گلوکز (ناشتا) و پس از آن در زمانهای 30 دقیقه ، 1 ساعت ، 2 ساعت ، 3 ساعت و گهگاه 4 ساعت پس از مصرف گلوکز بررسی میشود. این زمان به درخواست پزشک میتواند متغیر باشد. *دیابت حاملگی را نیز میتوان با آزمون GT تشخیص داد. در صورتی که 50 گرم گلوکز طبق تجئیز پزشک به بیمار داده شود گلوکز یک ساعته کمتر از 140 میلیگرم درصد باید باشد و در صورتی که 100 گرم گلوکز طبق تجویز پزشک به خانم باردار داده شود مقادیر به دست آمده از مقادیر زیر نباید تجاوز کند در غیر این صورت و در صورت افزایش حداقل دو نمونه ، دیابت حاملگی محرز می گردد
{slider دلایل کاهش تحمل گلوکز خوراکی}
در بخش تفسیر
{slider دلایل افزایش تحمل گلوکز خوراکی}
آکرومگالی
DM
به دنبال گاسترکتومی
پاسخ سوموگی به هایپوگلیسمی
میکسدم
پاسخ استرسی حاد
سندرم کوشینگ
فئوکروموسیتوما
نارسایی مزمن کلیوی
گلوکاگونوما
پانکراتیت حاد
درمان با کورتیکواستروئید ها و درمان با دیورتیک ها موجب هایپرگلیسمی می شوند.
{slider داروهای افزایش و کاهش تحمل گلوکز خوراکی}
داروهایی مثل :
دیورتیک های تیازید،
ضد فشار خون بالا،
استروئیدها،
داروهای اعصاب و روان،
فنوتیازین ها،
قرص های ضد بارداری،
ضد التهاب،
آسپیرین،
مهارکننده های بتا،
فوروزماید و نیکوتین امکان دارد باعث عدم تحمل گلوکز شوند همچنین کاهش مصرف کالری و یا روزه داری قبل از آزمایش GT نیز می تواند عدم تحمل گلوکز را موجب شود.
در مقابل استرس و سیگار کشیدن سبب افزایش سطوح گلوکز می شوند.
{slider شرایط نمونه گیری آزمایش تحمل گلوکز خوراکی}
بیمار 12 ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشد و همچنین سه روز آخر قبل از آزمایش غذای مناسب و کافی از نظر میزان کربوهیدرات (150 g) مصرف شود.
{slider آزمایشات تکمیلی آزمایش تحمل گلوکز خوراکی}
هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکاگن، گلوکز ادرار و گلوکز خون.
{slider تفسیر آزمایش تحمل گلوکز خوراکی}
در آزمایش GT توانایی بیمار برای تحمل مقدار استاندارد گلوکز خوراکی (75g) ارزیابی می گردد، در این آزمایش قبل از مصرف گلوکز و بعد از مصرف گلوکز در زمان های 30 دقیقه، 1 ساعت، 2 ساعت، 3 ساعت و گاهی 4 ساعت گلوکز نمونه های ادرار و خون اندازه گیری می شود. در حالت طبیعی در پاسخ به مصرف مقدار زیادی گلوکز خوراکی، پاسخ سریع انسولین صورت می گیرد. پیک این پاسخ در زمان 30-60 دقیقه است و پس از 3 ساعت به مقدار طبیعی خود باز می گردد. افرادی که پاسخ انسولین مناسب دارند قادرند به راحتی دوز گلوکز را تحمل نمایند و تنها در 1-2 ساعت پس از مصرف، افزایش ناچیز و گذرایی در سطح گلوکز سرم این افراد دیده می شود. در بیماران طبیعی، گلوکز به ادرار نمی ریزد.
{slider مقادیر نرمال آزمایش تحمل گلوکز خوراکی}
سرم
ناشتا: کمتر از 110 mg/dL
30 دقیقه: کمتر از 200 mg/dL
1 ساعته: کمتر از 200 mg/dL
2 ساعته: کمتر از 140 mg/dL
3 ساعته: 70-115 mg/dL
4 ساعته: 70-115 mg/dL
ادرار: در ادرار منفی می باشد.
{slider مقادیر بحرانی آزمایش تحمل گلوکز خوراکی}
بیشتر از محدوده نرمال
{/sliders}